اعسار مطلق مهریه شامل چه کسانی میشود

اعسار مطلق مهریه، که تصور عمومی از آن به معنای صفر شدن کامل و دائمی مهریه است، در نظام حقوقی ایران به ندرت و تحت شرایطی بسیار خاص مطرح می شود که فرد محکوم به پرداخت، قادر به تأمین حتی حداقل اقساط نیز نباشد.

درک صحیح از مفهوم اعسار در دعاوی مهریه برای بسیاری از افراد، چه مردان محکوم به پرداخت و چه زنان صاحب حق مهریه، پیچیده و گاه گمراه کننده است. این پیچیدگی ناشی از ابهامات حقوقی پیرامون انواع اعسار و تفاوت های ظریف میان آن هاست. افراد زیادی با این تصور مواجه هستند که اگر وضعیت مالی مساعدی ندارند، می توانند به راحتی از پرداخت کامل مهریه معاف شوند، در حالی که واقعیت حقوقی فراتر از این تصورات است. برای روشن شدن این موضوع و جلوگیری از سردرگمی ها، لازم است تا به طور دقیق به مفهوم اعسار، انواع آن و به ویژه شرایط فوق العاده دشوار برای اثبات عدم توانایی مطلق در پرداخت مهریه پرداخته شود. این مقاله سعی دارد تا با واکاوی جنبه های مختلف این موضوع، راهنمایی جامع و کاربردی را در اختیار مخاطبان قرار دهد تا افراد بتوانند با دیدی واقع بینانه و حقوقی، مسیر پیش روی خود را در دادگاه های خانواده بهتر درک کنند.

اعسار در نظام حقوقی ایران؛ مفاهیم بنیادی

در نظام حقوقی هر کشوری، اصطلاحاتی وجود دارند که در نگاه اول شاید ساده به نظر برسند، اما در بطن خود لایه هایی از پیچیدگی ها و نکات ظریف حقوقی را پنهان کرده اند. اعسار یکی از همین واژه هاست که در دعاوی مالی، به ویژه مهریه، نقش حیاتی ایفا می کند. برای درک اینکه اعسار مطلق مهریه شامل چه کسانی می شود، ابتدا باید ریشه ها و مفاهیم بنیادی اعسار را به درستی شناخت.

۱.۱. اعسار چیست؟ (تعریف لغوی و حقوقی)

کلمه اعسار در لغت به معنای رنج، سختی، فقر و تنگدستی است. از نظر حقوقی، اعسار به وضعیتی اطلاق می شود که یک فرد (غیر تاجر) به دلیل عدم کفایت دارایی یا عدم دسترسی به اموال خود، توانایی پرداخت دیون (بدهی ها) یا حتی هزینه های دادرسی را نداشته باشد. فردی که در چنین وضعیتی قرار می گیرد، معسر نامیده می شود. نکته کلیدی اینجاست که معسر بودن تنها یک ادعا نیست، بلکه باید در دادگاه با مدارک و شواهد کافی به اثبات برسد.

تفاوت اساسی اعسار با ورشکستگی، در وضعیت شخص است. اعسار مخصوص افراد عادی و غیر تاجر است؛ یعنی کسی که شغل تجارت ندارد و بدهکار شده است. اما ورشکستگی، صرفاً برای تجار به کار می رود. یک تاجر نمی تواند ادعای اعسار کند، بلکه در صورت عدم توانایی در پرداخت دیون، وارد فرآیند ورشکستگی می شود. این تمایز از اهمیت ویژه ای برخوردار است، زیرا قوانین و رویه های رسیدگی به هر یک کاملاً متفاوت است.

۱.۲. انواع اعسار

قانون گذار ایران برای پوشش دادن به شرایط مختلف مالی افراد، دو نوع اصلی اعسار را پیش بینی کرده است که هر کدام کاربردها و شرایط خاص خود را دارند:

اعسار از هزینه دادرسی

این نوع اعسار به وضعیتی اشاره دارد که فرد، توانایی پرداخت هزینه های مربوط به دادرسی را ندارد. منظور از هزینه دادرسی، مبالغی است که برای ثبت دادخواست، اعتراض به رأی، تجدیدنظرخواهی و سایر مراحل قضایی باید به حساب دادگستری واریز شود. هدف از این قانون این است که هیچ کس به دلیل فقر، از حق خود برای دسترسی به عدالت محروم نشود. اگر اعسار فرد از هزینه دادرسی پذیرفته شود، از پرداخت این هزینه ها معاف خواهد شد و دادگاه بدون نیاز به واریز پیش پرداخت، به پرونده او رسیدگی می کند. البته لازم به ذکر است که این اعسار فقط شامل هزینه های دادگاه است و به معنای عدم پرداخت اصل بدهی یا مهریه نیست.

اعسار از پرداخت محکوم به (بدهی)

این نوع اعسار، خود به دو دسته تقسیم می شود که درک تفاوت آن ها برای موضوع مهریه بسیار حیاتی است:

اعسار نسبی

اعسار نسبی، رایج ترین نوع اعسار در دعاوی مالی، به ویژه مهریه، است. در این وضعیت، فرد محکوم علیه (بدهکار) توانایی پرداخت کامل و یکجای بدهی خود را ندارد، اما می تواند آن را به صورت اقساطی پرداخت کند. در مورد مهریه، اگر مردی به پرداخت مهریه محکوم شود و ادعای اعسار نسبی کند، دادگاه پس از بررسی وضعیت مالی او (شغل، درآمد، دارایی ها و هزینه های زندگی)، حکم به تقسیط مهریه صادر می کند. در این حالت، معمولاً یک پیش قسط و سپس اقساط ماهانه یا سالانه برای پرداخت مهریه تعیین می شود. تعداد و مبلغ اقساط بستگی به نظر قاضی و شرایط مالی خاص هر فرد دارد. هدف از اعسار نسبی، حمایت از حقوق زوجه برای دریافت مهریه و در عین حال، جلوگیری از فشار مالی طاقت فرسا بر زوج است.

اعسار مطلق

و اما می رسیم به نقطه اصلی بحث: اعسار مطلق. این مفهوم، به خصوص در زمینه مهریه، اغلب با سوءتفاهم های فراوانی همراه است. در دیدگاه عمومی، اعسار مطلق مهریه ممکن است به معنای صفر شدن کامل و دائمی مهریه و سلب کلی تکلیف پرداخت تلقی شود، اما واقعیت حقوقی چیز دیگری است. در حقوق ایران، اعسار مطلق در معنای واقعی آن، وضعیتی است که فرد محکوم علیه (بدهکار) نه تنها توانایی پرداخت یکجای بدهی را ندارد، بلکه قادر به پرداخت حتی حداقل اقساط آن نیز نیست و هیچ گونه دارایی قابل توقیف (به جز مستثنیات دین) هم ندارد.

بسیاری از حقوقدانان و رویه قضایی، اعسار مطلق مهریه به معنای لغو کامل و همیشگی مهریه را تقریباً غیرممکن و واجد معنای حقوقی نمی دانند. دادگاه ها معمولاً در سخت ترین شرایط مالی نیز به تعدیل اقساط یا توقف موقت پرداخت حکم می دهند، نه لغو کامل مهریه.

اگر منظور از اعسار مطلق وضعیتی است که فرد توانایی پرداخت هیچ مقدار (حتی پیش قسط و اقساط بسیار کم مانند یک سکه در سال یا کمتر) مهریه را ندارد، این وضعیت چگونه ارزیابی می شود؟ این شرایط بسیار نادر است و اثبات آن مستلزم ارائه مدارک و شواهد فوق العاده قوی است. در چنین مواردی، دادگاه باید به این نتیجه برسد که فرد کاملاً بیکار، فاقد هرگونه منبع درآمدی، و بدون هیچ گونه دارایی (حتی پنهان) است که می تواند برای پرداخت مهریه مورد استفاده قرار گیرد. حتی در این حالت نیز، حکم دادگاه ممکن است به جای صفر شدن مهریه، به توقف موقت پرداخت یا کاهش اقساط تا حد صفر برای یک دوره زمانی خاص منجر شود، تا زمانی که فرد مجدداً تمکن مالی پیدا کند.

اعسار مطلق مهریه شامل چه کسانی می شود؟ (معیارها و شرایط اثبات)

پس از درک مفاهیم پایه اعسار، اکنون نوبت به بررسی این پرسش کلیدی می رسد که دقیقاً اعسار مطلق مهریه شامل چه کسانی می شود؟ باید اذعان داشت که اثبات این نوع اعسار در دادگاه، فرآیندی بسیار دشوار و نادر است و نیازمند جمع آوری مدارک و شواهد فوق العاده مستحکم است. جامعه مخاطب این بخش، افرادی هستند که با شرایط مالی بسیار وخیم دست و پنجه نرم می کنند و به دنبال درک این موضوع هستند که آیا می توانند تحت این دسته قرار گیرند یا خیر.

۲.۱. شرایط بسیار سخت و نادر برای اثبات عدم توانایی مطلق در پرداخت مهریه

برای اینکه دادگاه به این نتیجه برسد که فردی واقعاً معسر مطلق در پرداخت مهریه است، باید تمامی موارد زیر به صورت جامع و غیرقابل تردید به اثبات برسد:

1. عدم وجود هیچ گونه دارایی قابل توقیف: این شرط به این معناست که فرد محکوم علیه باید اثبات کند که هیچ مال منقول یا غیرمنقولی (به جز مستثنیات دین) در اختیار ندارد. یعنی نه خانه، نه زمین، نه خودرو، نه حساب بانکی پر از پول، نه سهام و نه هیچ مال دیگری که بتوان آن را توقیف یا به فروش رساند. تمامی اموال فرد باید مورد استعلام و بررسی دقیق قرار گیرد و عدم وجود هرگونه دارایی ملموس، باید احراز شود.
2. عدم توانایی کسب درآمد مکفی: فرد باید ثابت کند که نه تنها شغل و درآمدی ندارد، بلکه حتی توانایی کسب درآمد برای تامین حداقل معاش خود و افراد تحت تکفلش را نیز دارا نیست. این وضعیت می تواند ناشی از بیکاری کامل، بیماری های صعب العلاج، از کارافتادگی، یا شرایطی باشد که عملاً فرد را از فعالیت اقتصادی بازداشته است. صرف بیکاری موقت، دلیلی بر اعسار مطلق نیست؛ بلکه باید عدم توانایی در پیدا کردن شغل یا کسب درآمد نیز به اثبات برسد. معیار حداقل معاش نیز بر اساس عرف جامعه و هزینه های پایه زندگی تعیین می شود.
3. عدم وجود منابع مالی پنهان: این یکی از چالش برانگیزترین قسمت هاست. فرد باید به دادگاه اثبات کند که هیچ گونه درآمد یا دارایی پنهان، چه به نام خودش و چه به نام اشخاص دیگر (مثل همسر، فرزندان، یا بستگان نزدیک که در واقع متعلق به اوست)، وجود ندارد. دادگاه می تواند استعلامات وسیعی از سازمان های مختلف مانند اداره ثبت اسناد، اداره مالیات، بانک ها، و سایر نهادها برای کشف دارایی های احتمالی به عمل آورد. هرگونه شائبه در این زمینه می تواند به رد ادعای اعسار مطلق منجر شود.
4. عدم توانایی در پرداخت حتی حداقل پیش قسط و اقساط: نهایتاً، دادگاه باید به این باور برسد که وضعیت مالی فرد به قدری وخیم است که حتی توانایی پرداخت یک پیش قسط ناچیز یا اقساط بسیار کم (مثلاً یک چهارم سکه در سال یا مبلغی بسیار پایین تر از نرخ عرفی) را نیز ندارد. این مرحله، مرز باریک میان اعسار نسبی و مطلق را مشخص می کند. در اعسار نسبی، فرد توانایی پرداخت اقساط را دارد، هرچند کم. اما در اعسار مطلق، حتی آن مقدار کم نیز از توان وی خارج است.

۲.۲. نقش مستثنیات دین در این مفهوم

مستثنیات دین، اموالی هستند که بر اساس قانون، در صورت عدم توانایی فرد در پرداخت بدهی، نمی توان آن ها را توقیف یا فروخت؛ زیرا این اموال برای ادامه حداقل زندگی و حیثیت فرد ضروری هستند. لیست جامع مستثنیات دین معمولاً شامل موارد زیر است:

• مسکن مورد نیاز و مناسب شأن مدیون و افراد تحت تکفل او.
• اثاثیه ضروری منزل (که برای زندگی معمولی لازم است).
• ابزار و وسایل کار و امرار معاش (شغل) مدیون (تا سقف مقرر در قانون).
• بیش از ۲۵٪ از حقوق بازنشستگی، وظیفه، مستمری و حقوق و مزایای سایر کارکنان.
• بدهی های ضروری برای تأمین هزینه های زندگی ضروری مدیون و افراد تحت تکفلش.
• ودایع بانکی و وجوهی که در حساب های بانکی برای امور ضروری نگهداری می شود.
• تلفن مورد نیاز مدیون.
• خوراک و پوشاک و مواد لازم برای حداقل زندگی مدیون و افراد تحت تکفل او.

اگر تمام دارایی فرد صرفاً شامل مستثنیات دین باشد، این واقعیت به اثبات عدم توانایی مالی او کمک می کند. با این حال، باید توجه داشت که صرف داشتن اموال مستثنی از دین، به معنای اعسار مطلق نیست. بلکه این موضوع تنها یکی از عوامل تعیین کننده است. فرد همچنان باید بتواند عدم توانایی خود را در کسب درآمد یا داشتن دارایی های دیگر اثبات کند.

روند قانونی و مدارک لازم برای درخواست اعسار (در موارد شدید)

برای فردی که با مشکلات مالی شدید دست و پنجه نرم می کند و در پی اثبات عدم توانایی خود در پرداخت مهریه (حتی در قالب اقساط بسیار کم) است، آشنایی با روند قانونی و مدارک مورد نیاز، حیاتی است. این فرآیند، مسیری حقوقی و دقیق است که باید با آگاهی کامل و دقت بالا طی شود.

۳.۱. مهلت قانونی برای تقدیم دادخواست اعسار

زمانی که حکم پرداخت مهریه (به صورت یکجا یا قسطی) به مرد ابلاغ می شود، او یک ماه (۳۰ روز) فرصت دارد تا دادخواست اعسار خود را به دادگاه صالح ارائه کند. این مهلت از تاریخ ابلاغ اجراییه شروع می شود. اگر مرد در این مدت نه دادخواست اعسار بدهد و نه پرداختی انجام دهد، امکان جلب او فراهم می شود. بنابراین، رعایت این مهلت قانونی از اهمیت بالایی برخوردار است.

۳.۲. مرجع صالح برای رسیدگی به دادخواست اعسار

دادخواست اعسار باید به دادگاهی ارائه شود که حکم اولیه محکومیت به پرداخت مهریه را صادر کرده است. اگر حکم در دادگاه بدوی صادر شده، دادخواست اعسار نیز باید در همان دادگاه مطرح شود. این دادگاه با توجه به محل اقامت زوج و صلاحیت محلی، به پرونده رسیدگی خواهد کرد.

۳.۳. مدارک حیاتی و ضروری برای اثبات عدم تمکن مالی شدید

اثبات اعسار مطلق، کار آسانی نیست و نیازمند جمع آوری مجموعه ای از مدارک مستدل و قوی است که وضعیت مالی فرد را به طور کامل شفاف سازد. این مدارک شامل موارد زیر می شوند:

1. شهادت کتبی شهود: حداقل دو شاهد مرد که از وضعیت مالی و معیشتی فرد محکوم علیه اطلاع کامل و کافی دارند، باید شهادت کتبی ارائه دهند. این شهادت نامه باید شامل جزئیات دقیق و موثق از عدم تمکن مالی، بیکاری، نداشتن دارایی و سایر شرایطی باشد که ادعای اعسار را تأیید می کند. شهود باید آماده حضور در دادگاه و ادای شهادت باشند.
2. فهرست دقیق کلیه اموال و دارایی ها: فرد متقاضی اعسار باید یک فهرست کامل و دقیق از تمامی اموال و دارایی های خود، شامل اموال منقول و غیرمنقول (مانند خودرو، سهام، حساب بانکی، زمین، خانه و غیره) به دادگاه ارائه دهد. در این فهرست، باید به صراحت ذکر شود که هیچ گونه دارایی قابل توقیف (به جز مستثنیات دین) وجود ندارد. این فهرست باید با صداقت کامل تهیه شود، زیرا هرگونه کتمان حقیقت می تواند عواقب حقوقی جدی داشته باشد.
3. مدارک مربوط به وضعیت شغلی و درآمدی:
   • در صورت کارمندی: فیش حقوقی، گواهی اشتغال به کار با ذکر میزان حقوق و مزایا.
   • در صورت بیکاری: گواهی از محل کار سابق (در صورت اتمام کار)، گواهی عدم فعالیت از سامانه تامین اجتماعی و سایر مراجع مربوطه.
   • برای صاحبان کسب وکار: اظهارنامه مالیاتی، مدارک مربوط به وضعیت ورشکستگی یا رکود کسب وکار (در صورت وجود).
   • مدارکی که نشان دهد فرد توانایی پیدا کردن شغل یا درآمد مکفی را ندارد (مانند گواهی پزشکی برای بیماری های خاص یا از کارافتادگی).
4. مدارک مربوط به هزینه های زندگی: برای اثبات اینکه فرد حتی توانایی پرداخت حداقل اقساط را ندارد، باید هزینه های ضروری زندگی او نیز به دادگاه ارائه شود. این مدارک می تواند شامل موارد زیر باشد:
   • اجاره نامه و قبوض آب، برق، گاز، تلفن.
   • مدارک پزشکی مربوط به بیماری های خاص و هزینه های درمانی بالا.
   • گواهی تعداد افراد تحت تکفل و هزینه های مربوط به آن ها (تحصیل، خوراک، پوشاک).
   • مدارک مربوط به اقساط وام های ضروری و معوقات بانکی (در صورت وجود).
5. استعلامات بانکی، مالیاتی، ثبت اسناد، راهور، بورس: دادگاه معمولاً برای اطمینان از صحت ادعای اعسار، استعلامات گسترده ای را از مراجع مختلف انجام می دهد. این استعلامات شامل موجودی حساب های بانکی، دارایی های ثبت شده در اداره ثبت اسناد (ملک، خودرو)، وضعیت مالیاتی و سهام فرد در بورس می شود. شفافیت و عدم وجود دارایی پنهان در این مرحله بسیار حیاتی است.

۳.۴. نقش وکیل متخصص در اثبات اینگونه اعسار

با توجه به پیچیدگی های حقوقی و سختی اثبات اعسار مطلق، بهره گیری از خدمات یک وکیل متخصص در امور خانواده و دعاوی اعسار، می تواند بسیار راهگشا باشد. یک وکیل مجرب می تواند:

• در جمع آوری و تنظیم دقیق مدارک لازم راهنمایی کند.
• لایحه های دفاعی قوی و مستدل را برای ارائه به دادگاه تنظیم نماید.
• در جلسات دادگاه حاضر شود و با دانش حقوقی خود، به دفاع از موکل بپردازد.
• مسیرهای قانونی و احتمالات مختلف را به موکل توضیح دهد و او را از عواقب احتمالی آگاه سازد.

حضور وکیل می تواند شانس موفقیت در پرونده های دشوار اعسار مطلق را به طرز چشمگیری افزایش دهد.

پیامدهای ادعای اعسار خلاف واقع و راهکارهای مقابله زوجه

گاهی اوقات، افرادی برای فرار از پرداخت دیون خود، به ویژه مهریه، اقدام به ادعای اعسار دروغین می کنند. این اقدام نه تنها فاقد وجاهت قانونی است، بلکه می تواند پیامدهای حقوقی و کیفری جدی برای فرد به همراه داشته باشد. از سوی دیگر، زوجه نیز این حق را دارد که در صورت اطلاع از تمکن مالی زوج، نسبت به رد ادعای اعسار اقدام کند.

۴.۱. عواقب حقوقی و کیفری ادعای اعسار دروغین

در نظام حقوقی ایران، ادعای اعسار خلاف واقع، جرم محسوب می شود و می تواند منجر به مجازات هایی برای فرد خاطی شود. این جرم، نوعی تقلب در رسیدگی قضایی است و می تواند با عناوین دیگری مانند کلاهبرداری یا جعل نیز مرتبط باشد. مجازات های مربوط به ادعای اعسار دروغین شامل موارد زیر می شود:

• حبس: فردی که ثابت شود با دروغ و فریب، ادعای اعسار کرده است، ممکن است به حبس محکوم شود. مدت زمان حبس بستگی به شرایط پرونده و تشخیص قاضی دارد.
• جریمه نقدی: علاوه بر حبس، جریمه نقدی نیز برای فرد متقلب در نظر گرفته می شود.
• رد مال: در صورتی که با ادعای اعسار دروغین، مالی از دست شاکی خارج شده باشد، فرد محکوم به رد آن مال نیز خواهد شد.

هدف از این مجازات ها، حفظ نظم حقوقی، جلوگیری از تضییع حقوق اشخاص و مقابله با رفتارهای متقلبانه در محاکم قضایی است. بنابراین، هرگونه تلاش برای پنهان کردن دارایی ها یا ارائه اطلاعات نادرست به دادگاه، می تواند عواقب جبران ناپذیری برای فرد به دنبال داشته باشد.

۴.۲. نحوه اثبات تمکن مالی زوج توسط زوجه (رد اعسار)

زوجه ای که معتقد است همسرش تمکن مالی کافی برای پرداخت مهریه را دارد و ادعای اعسار او دروغین است، می تواند برای رد این ادعا اقدام کند. این فرآیند نیز نیازمند دقت و جمع آوری مدارک کافی است:

1. ارائه مدارک و اسناد: زوجه می تواند هرگونه سند و مدرکی را که نشان دهنده تمکن مالی زوج است، به دادگاه ارائه دهد. این مدارک می تواند شامل موارد زیر باشد:
   • سند مالکیت اموال (خانه، زمین، خودرو) که به نام زوج یا به نام دیگری اما در واقع متعلق به اوست.
   • مدارک مربوط به حساب های بانکی با موجودی قابل توجه.
   • اسناد مربوط به سهام، اوراق مشارکت یا سرمایه گذاری های دیگر.
   • فیش های حقوقی با مبالغ بالا یا مدارک مربوط به درآمدهای پنهان یا فعالیت های تجاری.
   • رسیدهای خرید کالاهای گران قیمت یا سفرهای خارجی.
2. شهادت شهود: زوجه نیز می تواند شهود معتبر و مطلعی را به دادگاه معرفی کند که از وضعیت مالی واقعی زوج اطلاع دارند. این شهود باید بتوانند با ارائه جزئیات، تمکن مالی زوج را تأیید کنند.
3. درخواست استعلامات: زوجه می تواند از دادگاه بخواهد تا استعلامات لازم را از مراجع مختلف (مانند اداره ثبت اسناد، بانک ها، اداره مالیات، راهور و بورس) برای کشف اموال و دارایی های پنهان زوج به عمل آورد. این استعلامات می تواند بخش عمده ای از حقیقت را آشکار سازد.
4. تحقیق محلی: در برخی موارد، دادگاه می تواند دستور تحقیق محلی را صادر کند تا از طریق افراد محلی و مطلع، از وضعیت زندگی و تمکن مالی زوج اطلاعاتی به دست آورد.

با ارائه این مدارک و شواهد، زوجه می تواند ادعای اعسار زوج را رد کرده و دادگاه را متقاعد سازد که زوج تمکن مالی برای پرداخت مهریه را دارد. در صورت اثبات این موضوع، حکم اعسار لغو شده و زوج ملزم به پرداخت مهریه خواهد شد.

نتیجه گیری

مفهوم «اعسار مطلق مهریه» در نظام حقوقی ایران، به ندرت و تحت شرایطی فوق العاده خاص و دشوار به کار می رود و با تصور رایج «صفر شدن کامل و همیشگی مهریه» تفاوت ماهوی دارد. در حقیقت، دادگاه ها حتی در سخت ترین وضعیت مالی نیز معمولاً به «تعدیل اقساط» یا «توقف موقت پرداخت» حکم می دهند، نه لغو کامل این حق شرعی و قانونی. اثبات عدم توانایی مطلق در پرداخت مهریه، مستلزم این است که فرد محکوم به پرداخت، بتواند ثابت کند هیچ گونه دارایی قابل توقیف (به جز مستثنیات دین) ندارد، قادر به کسب درآمد مکفی نیست، و هیچ منبع مالی پنهانی نیز در اختیارش نیست.

مسیر اثبات چنین وضعیتی، پیچیده، زمان بر و نیازمند جمع آوری مدارک مستدل و شهادت شهود معتبر است. هرگونه ادعای خلاف واقع در این زمینه، می تواند عواقب حقوقی و کیفری جدی به همراه داشته باشد. بنابراین، برای هر فردی که با چالش پرداخت مهریه و ادعای اعسار مطلق مهریه مواجه است، توصیه قاطع می شود که پیش از هر اقدامی، حتماً با یک وکیل متخصص و مجرب در حوزه حقوق خانواده و دعاوی اعسار مشورت کند. یک وکیل آگاه می تواند با ارزیابی دقیق شرایط، راهنمایی های لازم را ارائه داده و فرد را در فرآیند پیچیده قضایی یاری رساند.