خلاصه کتاب چگونه تصمیم صحیح بگیریم؟ ( نویسنده گروه نویسندگان )

تصمیم گیری صحیح، کلید گشایش بسیاری از گره های زندگی است. این مهارت به افراد کمک می کند تا با انتخاب های آگاهانه و سنجیده، مسیر زندگی خود را به بهترین شکل ترسیم کنند و از تردید و پشیمانی رهایی یابند.

زندگی هر فرد مملو از لحظاتی است که باید دست به انتخاب زد. این انتخاب ها می توانند از تصمیمات ساده روزمره مانند انتخاب پوشش تا انتخاب های سرنوشت ساز چون مسیر شغلی یا شریک زندگی متغیر باشند. گاهی اوقات، وسواس در تصمیم گیری یا ترس از انتخاب نادرست، انسان را در وضعیت فلج تحلیلی (Analysis Paralysis) قرار می دهد، جایی که فرد از شدت تفکر و تحلیل، قادر به هیچ اقدامی نیست. این وضعیت نه تنها انرژی زیادی از فرد می گیرد، بلکه مانع از پیشرفت و بهره وری نیز می شود.

کتاب «چگونه تصمیم صحیح بگیریم؟»، با تمرکز بر آموزه های درخشان آنی دوک، قهرمان پوکر و متخصص روانشناسی شناختی، و الهام از کتاب «چطور تصمیم بگیریم؟» او، بینشی عمیق و کاربردی در این زمینه ارائه می دهد. این مقاله، خلاصه ای جامع و الهام بخش از مفاهیم کلیدی این اثر است که به خوانندگان کمک می کند تا با درک بهتر فرآیند تصمیم گیری، سوگیری های رایج ذهنی، و ابزارهای عملی، تصمیمات بهتر و آگاهانه تری در جنبه های مختلف زندگی خود بگیرند. با مطالعه این خلاصه، هر فردی می تواند با اعتماد به نفس بیشتری در مسیر انتخاب های خود گام بردارد و کمتر دچار تردید و پشیمانی شود.

درک چالش های تصمیم گیری: چرا اشتباه می کنیم؟

تصمیم گیری، برخلاف تصور بسیاری، صرفاً یک مسئله شانس یا بخت نیست. این فرآیند، مهارتی است که می توان آن را آموخت، تمرین کرد و در آن به تسلط رسید. این حقیقت به افراد امکان می دهد تا خود را از بند باورهای غلط رها کرده و کنترل بیشتری بر نتایج زندگی خود داشته باشند.

تصمیم گیری: یک مهارت آموختنی، نه فقط شانس

زمانی که صحبت از تصمیم گیری می شود، بسیاری از افراد به شطرنج فکر می کنند؛ بازی ای که هر حرکت آن قطعی و قابل پیش بینی است و نتیجه نهایی کاملاً به مهارت بازیکن بستگی دارد. اما آنی دوک، با تجربه ای عمیق از دنیای پوکر، زندگی را بیشتر شبیه به پوکر می داند تا شطرنج. در پوکر، حتی اگر بهترین کارت ها را داشته باشید و هوشمندانه ترین بازی را انجام دهید، باز هم ممکن است به دلیل عامل شانس و کارت هایی که در دست حریف است، بازنده شوید. این تفاوت اساسی بین

کیفیت تصمیم

(فرآیند انتخاب و تحلیل) و

کیفیت نتیجه

(آنچه که عملاً اتفاق می افتد) است.

فرد ممکن است تصمیمی بسیار منطقی و با در نظر گرفتن تمام جوانب بگیرد، اما به دلایلی خارج از کنترل او (مثلاً نوسانات بازار، حوادث غیرمترقبه یا واکنش های غیرقابل پیش بینی دیگران)، نتیجه آن مطلوب نباشد. برعکس، ممکن است تصمیمی عجولانه و بدون بررسی کافی گرفته شود و به لطف شانس یا عوامل بیرونی، نتیجه ای عالی به بار آورد. درک این تمایز حیاتی است؛ زیرا به فرد کمک می کند تا خود را بر اساس نتایج صرف قضاوت نکند و بر بهبود فرآیند تصمیم گیری تمرکز نماید.

موانع رایج و سوگیری های ذهنی در فرآیند تصمیم گیری

ذهن انسان ابزاری قدرتمند است، اما گاهی اوقات دچار دام هایی می شود که سوگیری های شناختی نامیده می شوند. این سوگیری ها، میانبرهای ذهنی هستند که به ذهن کمک می کنند سریع تر پردازش کند، اما ممکن است منجر به خطاهایی در تصمیم گیری شوند.

سوگیری نتیجه گرایی (Outcome Bias): تله قضاوت بر اساس نتیجه به جای فرآیند

یکی از رایج ترین سوگیری ها،

سوگیری نتیجه گرایی

است. این سوگیری زمانی رخ می دهد که فرد کیفیت یک تصمیم را تنها بر اساس نتیجه نهایی آن قضاوت می کند، نه بر اساس فرآیند یا اطلاعاتی که در زمان تصمیم گیری در دسترس بوده است. به عنوان مثال، فردی را در نظر بگیرید که پیشنهاد شغلی پرریسک اما با پتانسیل بالای درآمد را می پذیرد. اگر این شغل با شکست مواجه شود، ممکن است او خود را سرزنش کند که باید می دانستم این تصمیم اشتباه است. اما اگر همان شغل به موفقیت منجر شود، احتمالاً با خود می گوید چه تصمیم هوشمندانه ای گرفتم. در هر دو حالت، تمرکز بر نتیجه است، نه کیفیت فرآیند. عبور از چراغ قرمز مثالی ملموس تر است؛ اگر راننده ای از چراغ قرمز عبور کند و تصادفی رخ ندهد، ممکن است فکر کند تصمیم او درست بوده است، حال آنکه این تصمیم ذاتاً پرخطر و اشتباه است.

این سوگیری می تواند منجر به ارزیابی نادرست از مهارت های تصمیم گیری فرد شود. هنگامی که نتایج بد به بدشانسی و نتایج خوب به هوش و درایت فرد نسبت داده می شود، فرصت یادگیری از اشتباهات و بهبود فرآیند از دست می رود.

سوگیری پس نگری (Hindsight Bias): آه، می دانستم! یا تابلو بود!

سوگیری دیگر،

سوگیری پس نگری

است که پس از وقوع یک رویداد، فرد را به این باور می رساند که آن اتفاق از ابتدا قابل پیش بینی بوده است. این حس که آه، می دانستم این طور می شود!، از اول هم تابلو بود! یا معلوم بود که می بازیم، پس از مشخص شدن نتیجه ظاهر می شود. این سوگیری به فرد احساس کاذب از کنترل و پیش بینی پذیری می دهد و مانع از درک واقعی نقش عدم قطعیت و شانس در رویدادها می شود. فرد با این سوگیری، کمتر به دنبال دلایل واقعی شکست یا موفقیت می گردد و بیشتر بر توجیه خود در برابر وقایع گذشته تمرکز می کند.

ترس از اشتباه و کمال گرایی: فلج تحلیلی (Analysis Paralysis)

ترس از اشتباه و تمایل به کمال گرایی، دو مانع قدرتمند در مسیر تصمیم گیری هستند. برخی افراد، به دلیل میل به انتخاب بهترین گزینه مطلق و ترس از عواقب احتمالی انتخاب نادرست، در چرخه ای بی پایان از تحلیل و بررسی گیر می کنند. این حالت، همان

فلج تحلیلی

است که فرد با وجود داشتن اطلاعات کافی و زمان لازم، از ترس اشتباه، قادر به اتخاذ هیچ تصمیمی نیست. او دائماً در حال جمع آوری اطلاعات بیشتر، سنجش جوانب مختلف و پیش بینی تمامی سناریوهاست، در حالی که زمان و فرصت از دست می رود.

«اگر فرد واقعاً می خواهد از کسی راهنمایی بگیرد، نباید موضع خود را آشکار کند؛ تنها اطلاعاتی را در اختیار او قرار دهد که خود نیز برای تصمیم گیری داشته است.»

این کمال گرایی، نه تنها منجر به تأخیر در تصمیم گیری می شود، بلکه فشار روانی زیادی نیز بر فرد وارد می کند. او باید یاد بگیرد که در بسیاری از مواقع، انتخاب بهترین گزینه مطلق، ناممکن است و گاهی به اندازه کافی خوب (Good Enough) بهترین گزینه در دسترس است.

اعتماد بیش از حد و تجربه گذشته (Heuristics)

یکی دیگر از موانع رایج در تصمیم گیری،

اعتماد بیش از حد به تجربه های گذشته

و استفاده بی رویه از میانبرهای ذهنی یا «شیوه های اکتشافی» (Heuristics) است. این شیوه های اکتشافی، قواعد سرانگشتی یا میانبرهای ذهنی هستند که به فرد کمک می کنند تا بار ذهنی فرآیند تصمیم گیری را کاهش دهد و به سرعت به نتیجه برسد. آن ها می توانند بسیار کارآمد باشند، به ویژه در موقعیت هایی که نیاز به تصمیم گیری سریع است. اما، همچون هر میانبری، ممکن است منجر به اشتباه شوند.

اعتماد بیش از حد به موفقیت های گذشته، حتی در شرایطی که عوامل مؤثر تغییر کرده اند، می تواند خطرناک باشد. فرد ممکن است بر این باور باشد که چون یک روش در گذشته کارساز بوده، همیشه نیز همین طور خواهد بود، بدون اینکه شرایط جدید را به دقت ارزیابی کند. این اعتماد به نفس کاذب می تواند منجر به نادیده گرفتن اطلاعات مهم یا سوگیری در تحلیل موقعیت های جدید شود و در نتیجه، تصمیماتی اشتباه گرفته شوند. برای مثال، یک سرمایه گذار ممکن است به دلیل موفقیت های قبلی در یک بازار خاص، بدون تحلیل دقیق شرایط فعلی، مجدداً در همان بازار سرمایه گذاری کند و با شکست مواجه شود.

ابزارهای عملی برای تصمیم گیری سریع و مؤثر (برای انتخاب های روزمره)

در دنیای پر از انتخاب های امروز، مدیریت هوشمندانه انرژی و زمان اختصاص یافته به تصمیم گیری اهمیت فراوانی دارد. آنی دوک در کتاب خود پیشنهاد می دهد که افراد باید بین تصمیمات کم اهمیت و پرریسک تمایز قائل شوند و متناسب با اهمیت هر تصمیم، زمان و انرژی صرف کنند.

شناسایی تصمیمات کم اهمیت در مقابل مهم

هر روز صبح که فرد از خواب بیدار می شود، با مجموعه ای از انتخاب ها روبرو است: چه لباسی بپوشد؟ چه چیزی برای صبحانه بخورد؟ کدام مسیر را برای رفتن به محل کار انتخاب کند؟ این تصمیمات اگرچه کوچک به نظر می رسند، اما اگر برای هر یک از آن ها زمان و انرژی زیادی صرف شود، می توانند به سرعت فرد را خسته و فرسوده کنند. در مقابل، تصمیمات مهم تری مانند تغییر شغل، سرمایه گذاری بزرگ یا ازدواج، نیازمند تأمل و بررسی عمیق تری هستند.

شخص موفق، کسی است که می داند چه زمانی باید سرعت خود را کم کند و اطلاعات بیشتری جمع آوری نماید و چه زمانی می تواند با سرعت بیشتری تصمیم بگیرد. این تمایز به او امکان می دهد تا انرژی روانی خود را برای جایی که واقعاً مهم است، ذخیره کند.

سه تست کلیدی آنی دوک برای تصمیمات سریع و کارآمد

آنی دوک برای کمک به افراد در تصمیم گیری های روزمره و کم اهمیت، سه تست کلیدی را پیشنهاد می دهد. این تست ها به افراد یاری می دهند تا سریع تر انتخاب کنند و در دام وسواس فکری گرفتار نشوند.

الف) تست شادی (The Happiness Test)

این تست برای تصمیمات کوچک و بی اهمیت طراحی شده است. سوال کلیدی آن بسیار ساده و در عین حال قدرتمند است:

«آیا این تصمیم بر خوشبختی من در یک هفته آینده تأثیر قابل توجهی دارد؟»

فرد می تواند از خود بپرسد: آیا انتخاب یک نوع خاص از غذا برای ناهار یا دیدن یک فیلم مشخص، واقعاً بر شادی من در یک هفته آینده تأثیر می گذارد؟ احتمالاً خیر. این تست به افراد کمک می کند تا از وسواس برای انتخاب های روزمره رها شوند و به سرعت تصمیم بگیرند. بسیاری از تصمیمات ما، مانند انتخاب رنگ پیراهن یا نوع قهوه، تأثیر بسیار کمی بر کیفیت کلی زندگی ما دارند و نیازی به صرف زمان و انرژی زیاد برای آن ها نیست. با پاسخ منفی به این سوال، فرد می تواند فوراً تصمیم بگیرد و انرژی خود را برای مسائل مهم تر حفظ کند.

ب) تست تک گزینه ای (The Single Option Test)

این تست زمانی کاربرد دارد که فرد با گزینه های متعدد روبرو است و انتخاب بین آن ها دشوار به نظر می رسد. این تست به او کمک می کند تا گزینه های خود را محدود کرده و تمرکز خود را بر آنچه واقعاً می خواهد، معطوف کند. سوال اصلی این تست این است:

«اگر این تنها گزینه من بود، آیا با خوشحالی آن را می پذیرفتم؟»

فرض کنید فرد قصد سفر دارد و شهرهای بسیاری پیش رویش قرار دارد. صرف ساعت ها برای تعیین بهترین مقصد، معمولاً وقت او را تلف می کند. با استفاده از این تست، فرد می تواند یک گزینه را انتخاب کرده و از خود بپرسد: اگر تنها همین شهر برای سفر در دسترس بود، آیا با خوشحالی آن را قبول می کردم؟ اگر پاسخ مثبت بود، نباید در انتخاب شک کرد. این روش به او اجازه می دهد تا از شر انتخاب های زیاد رها شود و با سرعت بیشتری تصمیم بگیرد، و زمان بیشتری برای آماده شدن برای سفر داشته باشد. این تست بر این ایده متمرکز است که گاهی داشتن گزینه های کمتر، تصمیم گیری را آسان تر می کند.

ج) تست درهای دوطرفه (The Two-Way Door Test – از جف بزوس)

این تست، که توسط جف بزوس، مدیرعامل آمازون، نیز مورد استفاده قرار می گیرد، یکی از قدرتمندترین ابزارها برای کاهش ترس از شکست و تشویق به آزمون و خطا است. مفهوم آن ساده است:

تصمیمات را به دو دسته تقسیم کنید: درهای یک طرفه و درهای دوطرفه.

درهای یک طرفه

تصمیماتی هستند که پس از عبور از آن ها، امکان بازگشت یا تغییر وجود ندارد یا بسیار دشوار است (مانند انتخاب یک رشته تخصصی در پزشکی یا خرید یک ملک بزرگ). این تصمیمات نیازمند بررسی بسیار دقیق و محتاطانه هستند.

اما بیشتر تصمیمات زندگی

درهای دوطرفه

هستند؛ یعنی فرد می تواند از آن ها عبور کند و اگر نتیجه رضایت بخش نبود، به عقب بازگردد و تصمیم دیگری بگیرد. (مانند تغییر شغل، شروع یک پروژه جدید یا حتی قطع یک رابطه ناسالم). بسیاری از افراد به دلیل باورهای غلط مانند نباید دست کشید یا برنده ها هرگز تسلیم نمی شوند، خود را در پشت درهای دوطرفه حبس می کنند و از فرصت تجربه و یادگیری محروم می شوند.

این تست به فرد اجازه می دهد تا به خود حق بازگشت بدهد، تصمیمات بیشتری بگیرد و چیزهای جدید را تجربه کند. اگر فردی رشته دانشگاهی خود را انتخاب کرده و پس از مدتی متوجه شود که علاقه ای به آن ندارد، نیازی نیست تا آخر عمر در آن رشته زندانی شود. او می تواند به نقطه شروع بازگردد، ببیند کجای تصمیم اش اشتباه بوده و با دیدی بازتر انتخاب کند. این رویکرد به فرد کمک می کند تا زندگی خود را با تصمیمات غلط هدر ندهد و شانس بیشتری برای یافتن مسیر ایده آل خود داشته باشد.

رویکرد سیستمی برای تصمیم گیری های مهم و پرریسک

همان طور که گفته شد، همه تصمیمات یکسان نیستند. در حالی که سه تست آنی دوک برای انتخاب های روزمره بسیار مفیدند، تصمیمات مهم و پرریسک نیازمند رویکردی متفاوت و سیستمی تر هستند.

چه زمانی باید سرعت را کم کرد؟ (شناسایی تصمیمات پرهزینه)

زمانی که فرد با تصمیمی روبرو می شود که در تست شادی پاسخ مثبت می گیرد (یعنی بر خوشبختی آینده او تأثیر قابل توجهی دارد)، در تست تک گزینه ای گزینه ای رضایت بخش نیست، یا در دسته درهای دوطرفه قرار نمی گیرد (یعنی برگشت ناپذیر یا بسیار پرهزینه است)، زنگ خطر به صدا در می آید. این ها تصمیماتی هستند که هزینه های مالی، زمانی و روانی بالایی دارند و نباید عجولانه گرفته شوند.

این هزینه ها می توانند از سه ماه تا ده سال یا حتی بیشتر بر زندگی فرد تأثیر بگذارند. بنابراین، برای چنین تصمیماتی، لازم است سرعت را کم کرد، با دقت و تأمل بیشتری پیش رفت و اطلاعات کافی جمع آوری نمود.

تقویت عضلات تخمینی و مدیریت عدم قطعیت

تصمیم گیری های مهم معمولاً با عدم قطعیت همراه هستند. فرد باید بیاموزد چگونه در مواجهه با ناشناخته ها، بهترین تخمین ها را بزند و به قولی، ماهیچه های تخمینی خود را تقویت کند.

جمع آوری اطلاعات هوشمندانه: اهمیت داده های دقیق و مشورت با متخصصین

برای تصمیمات پرریسک، جمع آوری اطلاعات دقیق و مرتبط حیاتی است. این کار فراتر از جستجوی ساده در اینترنت است؛ شامل مشورت با افراد متخصص و آگاه در آن زمینه می شود. اما نکته مهم تر،

پرسشگری صحیح

است. اگر فرد از کسی راهنمایی می خواهد، نباید موضع یا نظر خود را آشکار کند؛ زیرا این کار احتمال بازگشت نظر طوطی وار به خودش را افزایش می دهد. فرد باید تنها اطلاعاتی را در اختیار مشاور قرار دهد که خود در زمان تصمیم گیری داشته است، بدون هیچ پیش داوری یا نتیجه نهایی. این کار به او کمک می کند تا بازخورد صادقانه و بی طرفانه ای دریافت کند.

ایجاد بازه برای نتایج محتمل

به جای تلاش برای پیش بینی دقیق و تک نقطه ای یک نتیجه، بهتر است فرد دامنه ای از نتایج محتمل را برای خود مشخص کند. اگر تصمیم را مانند هدف یک دارت فرض کنیم، به جای اینکه تیر را دقیقاً به مرکز بزند، باید بازه ای را در نظر بگیرد که تیر احتمالاً در آن فرود می آید. این رویکرد به او کمک می کند تا برای سناریوهای مختلف آماده باشد و در صورت عدم تحقق دقیق پیش بینی، شوکه نشود. فرد می تواند از خود بپرسد: در بهترین حالت چه اتفاقی می افتد؟ در بدترین حالت چطور؟ و واقع بینانه ترین سناریو کدام است؟

مستندسازی فرآیند تصمیم گیری

یک ابزار بسیار مؤثر برای بهبود تصمیم گیری های آینده،

مستندسازی فرآیند تصمیم گیری

است. قبل از نهایی شدن یک تصمیم مهم، فرد باید فهرستی از تمام اطلاعات، پیش فرض ها، دلایل، و احتمالات موجود را یادداشت کند. این دفترچه یادداشت شامل تمامی جزئیات مربوط به خود تصمیم و شرایط آن خواهد بود. پس از حصول نتیجه (چه خوب و چه بد)، باید فهرستی از اطلاعات جدید و آنچه اکنون (پس از رخداد) می داند، تهیه کند.

این مستندسازی مزایای روانی و آموزشی فراوانی دارد:

• به فرد کمک می کند تا فرآیند تصمیم گیری برایش واضح تر شود.
• در صورت عدم دستیابی به نتیجه مطلوب، با نگاه به این یادداشت ها، فرد متوجه می شود که با تلاش و بررسی کافی تصمیم گرفته و کمتر خود را مقصر می داند.
• از نظر آموزشی، این مستندات به او امکان می دهند تا در آینده از اشتباهات خود درس بگیرد و فرآیندهای تصمیم گیری خود را بهبود بخشد، بدون اینکه تحت تأثیر سوگیری نتیجه گرایی یا پس نگری قرار گیرد.

اصل ۷۰ درصد: چرا نیاز نیست همیشه منتظر ۱۰۰% اطلاعات باشیم؟

بسیاری از افراد کمال گرا در دام جمع آوری بی نهایت اطلاعات گرفتار می شوند. اما آنی دوک معتقد است که

بیشتر تصمیمات ما با حدود ۷۰ درصد اطلاعاتی که می توانستیم به دست آوریم، گرفته می شوند.

تلاش برای رسیدن به ۱۰۰ درصد اطلاعات، اغلب منجر به فلج تحلیلی و از دست دادن فرصت می شود. نقطه بهینه جایی است که فرد اطلاعات کافی برای یک تصمیم آگاهانه را به دست آورده باشد، حتی اگر همه جوانب را نپوشاند. او باید بیاموزد که هیچ کس نمی تواند آینده را با اطمینان صددرصد پیش بینی کند و گاهی اقدام به موقع با اطلاعات کافی، بهتر از انتظار بی مورد برای اطلاعات کامل است.

درس گرفتن از گذشته: بهبود تصمیم گیری در آینده

تنها راه برای تبدیل شدن به یک تصمیم گیرنده آگاه و موفق، یادگیری مداوم از گذشته است.

تحلیل فرآیند، نه صرفاً نتیجه

فرد باید عمیقاً درک کند که برای بهبود مهارت تصمیم گیری خود، باید بر تحلیل

فرآیند

تمرکز کند، نه صرفاً

نتیجه

. این یعنی، حتی اگر تصمیمی عالی گرفته شود اما نتیجه ای بد به بار آورد (به دلیل شانس بد)، باید آن فرآیند را ستایش کرد و از آن درس گرفت. به همین ترتیب، اگر تصمیمی بد گرفته شود اما نتیجه ای خوب حاصل شود (به دلیل شانس خوب)، فرد باید خطاهای فرآیند خود را شناسایی کرده و از تکرار آن ها در آینده جلوگیری کند. این دیدگاه به او کمک می کند تا از دام سوگیری نتیجه گرایی خارج شود و به ارزیابی های دقیق تری از عملکرد خود دست یابد.

اهمیت بازخورد صادقانه

در مسیر بهبود تصمیم گیری، دریافت بازخورد صادقانه از دیگران نقشی حیاتی دارد. فرد نباید فقط به دنبال تأیید نظرات خود باشد. برای دریافت بازخورد واقعی و بدون سوگیری، هنگام مشورت با دیگران، هرگز نتیجه تصمیم خود یا نظر شخصی خود را فاش نکند. تنها اطلاعاتی را در اختیارشان بگذارد که در زمان تصمیم گیری در دسترس خود داشته است. این کار مانند

قرنطینه کردن باورها

است تا از آلوده کردن دیگران به عقاید مسری جلوگیری شود. فرد می تواند از آن ها بپرسد: با این اطلاعات، شما چه تصمیمی می گرفتید؟ این روش به او کمک می کند تا دیدگاه های تازه و بی طرفانه ای کسب کند که می تواند به بهبود چشم اندازهایش در تصمیم گیری های آینده کمک کند.

نتیجه گیری: زندگی شما، حاصل تصمیمات شماست

در نهایت، زندگی هر فرد، تبلور مجموعه ای از تصمیماتی است که در طول زمان گرفته است. از انتخاب های ساده روزمره تا تصمیمات پیچیده و سرنوشت ساز، هر لحظه زندگی با انتخاب پیوند خورده است. کتاب «چگونه تصمیم صحیح بگیریم؟» با الهام از بینش های آنی دوک، به خواننده می آموزد که تصمیم گیری یک مهارت قابل یادگیری است، نه یک ویژگی ذاتی یا تابعی از شانس.

این مقاله به او نشان داد که چگونه با درک تفاوت میان کیفیت فرآیند و کیفیت نتیجه، از دام سوگیری های شناختی مانند نتیجه گرایی و پس نگری رها شود. همچنین، با معرفی ابزارهای عملی مانند تست شادی، تست تک گزینه ای و تست درهای دوطرفه، مسیر تصمیم گیری های روزمره را روشن تر کرد و به فرد کمک نمود تا انرژی خود را برای جایی که واقعاً مهم است، ذخیره کند. برای تصمیمات پرریسک تر، رویکرد سیستمی شامل جمع آوری اطلاعات هوشمندانه، ایجاد بازه برای نتایج محتمل، مستندسازی فرآیند، و درک اصل ۷۰ درصد اطلاعات، راهنمایی های ارزشمندی ارائه داد.

مهم ترین درس این است که فرد باید به خود اجازه دهد تا از اشتباهاتش درس بگیرد، فرآیند تصمیم گیری خود را مداوم ارزیابی کند و از بازخوردهای صادقانه برای بهبود خود بهره ببرد. او نمی تواند شانس را کنترل کند، اما به قول ایلان ماسک:

«ما نمی توانیم شانس را کنترل کنیم، اما قادر هستیم به بهترین شکل دانش خود را کنترل کنیم. بنابراین، هرچه از اطلاعات دقیق تری برای حدس های خود استفاده کنیم، فرآیند تصمیم گیری بهتر خواهد بود.»

تبدیل شدن به یک تصمیم گیرنده آگاه و موفق، نیازمند تمرین و اراده مداوم است. با به کارگیری اصول معرفی شده، فرد می تواند با اطمینان بیشتری گام بردارد، کمتر دچار پشیمانی شود و کنترل بیشتری بر مسیر زندگی خود داشته باشد. پیشنهاد می شود برای درک عمیق تر این مفاهیم و به کارگیری کامل آن ها در زندگی، به مطالعه کامل کتاب چطور تصمیم بگیریم؟ (Thinking in Bets) نوشته آنی دوک بپردازید.