خلاصه کتاب خانه پدری ( نویسنده رباب عبیدی )

خلاصه کتاب خانه پدری، اثر ارزشمند رباب عبیدی، نه صرفاً بازگویی داستان، بلکه سفری است به عمق مضامین و لایه های پنهان شعرهای معاصر. این مجموعه که آینه ای از عواطف و تجربیات انسانی است، ما را به درک بهتر جهان بینی شاعر و جایگاه این اثر در ادبیات فارسی دعوت می کند. قدم نهادن به دنیای این کتاب، گویی ورود به خانه ای است که خاطرات، رنج ها، امیدها و زمزمه های نیاکانمان در آن طنین انداز است و خواننده را در تجربه ای عمیق و پرکشش سهیم می کند.

در هر صفحه از خانه پدری، حس و حال خاصی به جان می نشیند و کلمات، تصاویری زنده از زندگی و احساسات را پیش چشممان می آورند. این اثر، بیش از آنکه مجموعه ای از واژه ها باشد، دعوتی است به تأمل در آنچه بر ما گذشته و آنچه هنوز در رگ و ریشه هایمان جاری است. این مقاله می کوشد تا با واکاوی دقیق ساختار، مضامین و ویژگی های سبکی خانه پدری، دروازه ای به سوی درک عمیق تر این اثر ماندگار بگشاید و به خواننده کمک کند تا نه تنها با محتوای آن آشنا شود، بلکه حس و حال جاری در آن را نیز درک کند.

آشنایی با رباب عبیدی: نگاهی به نویسنده خانه پدری

رباب عبیدی، نامی آشنا در سپهر شعر معاصر فارسی، با آثار خود پلی میان گذشته و حال می زند و صدای احساسات عمیق انسانی را به گوش مخاطبان می رساند. اگرچه جزئیات زندگی و سال های دقیق فعالیت او به اندازه برخی شاعران کلاسیک در دسترس همگان نیست، اما ردپای اندیشه ها و عواطف او به وضوح در شعرهایش دیده می شود. او با قلم توانمند خود، منظره ای از دل بستگی ها، رنج ها، و امیدهایی را ترسیم می کند که برای هر خواننده ای قابل لمس است.

رباب عبیدی نه تنها در پی بازتاب لحظه های فردی است، بلکه گاهی شعرهایش به آینه ای برای بازتاب دغدغه های جمعی و اجتماعی نیز تبدیل می شوند. خانه پدری نمونه ای بارز از توانایی او در این زمینه است؛ جایی که او با زبان شعر، مفاهیم عمیقی چون هویت، ریشه، و تعلق را واکاوی می کند. سبک او اغلب با زبانی ساده و بی پیرایه همراه است که ارتباطی صمیمی و بی واسطه با خواننده برقرار می کند، گویی در جمعی خودمانی، از دل برای دل سخن می گوید.

رباب عبیدی با قلمی روان و بی پیرایه، دریچه ای به سوی احساسات مشترک انسانی می گشاید و خواننده را به سفری در اعماق دل و جان می برد.

آثار عبیدی را می توان فصلی از شعر معاصر ایران دانست که در آن، سنت و نوآوری در هم تنیده شده و بیانگر روحی است که هم به ریشه های خود وفادار مانده و هم به جستجوی افق های تازه می پردازد. خانه پدری تنها یکی از جلوه های این روح جستجوگر است که جایگاه او را به عنوان یک شاعر اندیشمند و احساس محور تثبیت می کند.

ساختار و محتوای خانه پدری: فراتر از یک مجموعه شعر صرف

خانه پدری با ۷۳ صفحه، نه تنها مجموعه اشعار خود رباب عبیدی است، بلکه در یک ترکیب هنرمندانه و هوشمندانه، گزیده ای از اشعار برجسته شاعران کلاسیک فارسی و همچنین نمونه هایی از اشعار و ترانه های عامیانه را نیز در خود جای داده است. این چیدمان، که در ابتدا ممکن است کمی غیرمعمول به نظر برسد، در واقع به غنای مفهومی و حسی کتاب می افزاید و آن را به اثری چندوجهی تبدیل می کند.

ترکیب اشعار معاصر و کلاسیک: پلی میان نسل ها

یکی از ویژگی های بارز این کتاب، حضور اشعاری از بزرگان ادبیات فارسی نظیر سعدی، نظامی گنجوی، مولوی، و حافظ در کنار سروده های خود رباب عبیدی است. این ترکیب، خانه پدری را به فضایی تبدیل می کند که در آن، صدای شاعران گذشته در کنار ندای شاعر امروز به گوش می رسد. گویی رباب عبیدی، با این چیدمان، می خواسته بگوید که ریشه های شعر امروز در خاک حاصلخیز گذشته تنیده شده است و خانه پدری نه تنها مکانی برای او، بلکه محفلی برای تمام کسانی است که با کلام پیوند دارند.

فهرست مطالب، خود گواهی بر این آمیختگی است. از مقدمه و سخن آغازین که راه را برای ورود به این خانه می گشایند، تا بخش هایی نظیر اشعاری از بوستان و گلستان سعدی یا ابیاتی از مولوی، همگی نشان دهنده یک سفر زمانی و موضوعی در پهنه شعر فارسی هستند. این رویکرد، نه تنها به خواننده امکان می دهد تا با اشعار معاصر عبیدی ارتباط برقرار کند، بلکه او را به یادآوری و بازخوانی ابیات نغز گذشتگان نیز دعوت می کند. حضور ترانه های فایز دشتستانی و واگویه هایی از حاجیه خانم زهرا تیزبر (احتمالاً اشعار محلی یا عامیانه) نیز بر بومی سازی و ایجاد حس نزدیکی با فرهنگ عامه می افزاید.

بخش های اصلی سروده های رباب عبیدی: کشف صداهای تازه

در میان این گنجینه متنوع، اشعار خود رباب عبیدی با عناوینی چون سوگ پدر، گرگ، سلام، یاد خدا، سلام بر شهیدان و سفرنامه خودنمایی می کنند. این بخش ها، قلب تپنده خانه پدری هستند و صدای منحصربه فرد شاعر را به گوش می رسانند. هر عنوان، پنجره ای به سوی تجربه ای خاص می گشاید و خواننده را به تماشای دنیای درونی شاعر دعوت می کند.

این چیدمان هوشمندانه، سوالی بنیادین را مطرح می کند: آیا این رویکرد به غنای کتاب کمک می کند یا آن را از هویت یکپارچه دور می سازد؟ در پاسخ باید گفت که در مورد خانه پدری، این ترکیب نه تنها به پراکندگی منجر نشده، بلکه حس یکپارچگی را تقویت می کند. همان طور که در یک خانه پدری، نسل های مختلف با خاطرات و داستان های خود زندگی می کنند، این کتاب نیز میزبان اشعار گوناگونی است که هر یک به نوعی مکمل دیگری هستند و به درک عمیق تر مفهوم خانه و ریشه کمک می کنند. این رویکرد می تواند به عنوان یک گفتگوی ادبی بین گذشته و حال، و بین نخبگان و مردم عادی تلقی شود، که همگی در زیر سقف واحد ادبیات فارسی گرد آمده اند.

بخش اصلی کتاب	محتوا	نقش در خانه پدری
مقدمه و سخن آغازین	ورودیه کتاب و بیان هدف	آماده سازی خواننده برای سفر به دنیای اشعار
اشعار رباب عبیدی	سروده های اصلی شاعر (مانند سوگ پدر، یاد خدا)	بیانگر احساسات، تجربیات و جهان بینی نویسنده
اشعار کلاسیک (سعدی، نظامی، مولوی، حافظ)	گزیده ای از آثار بزرگان ادبیات فارسی	ایجاد پیوند با ریشه های ادبی و گفتگوی میان نسل ها
اشعار عامیانه و محلی (فایز دشتستانی، زهرا تیزبر)	ترانه ها و واگویه های محلی	افزودن حس بومی و عامیانه، نزدیکی به فرهنگ مردم
فهرست منابع	ارجاعات و اطلاعات تکمیلی	تأکید بر اعتبار و پژوهش پذیری اثر

مضامین برجسته در اشعار رباب عبیدی (در کتاب خانه پدری): لایه های پنهان کلمات

اشعار رباب عبیدی در خانه پدری از مضامین متنوعی بهره می برند که هر یک لایه هایی عمیق از احساسات و تجربیات انسانی را آشکار می سازند. این مضامین، همچون ریشه های درخت، به هم تنیده شده و به خانه پدری هویت می بخشند. ورود به این خانه، گویی ورود به فضایی است که در آن، هر احساسی جایگاه خود را دارد و با زبانی شیوا بیان می شود.

نوستالژی و گذشته نگری: آوای خاطرات در خانه پدری

نماد خانه پدری خود به تنهایی گویای اصلی ترین مضمون این مجموعه است: نوستالژی و گذشته نگری. این خانه، بیش از یک مکان فیزیکی، نمادی از خاطرات، دوران کودکی، ریشه ها و اصالت است. خواننده در حین مطالعه این اشعار، خود را در میان موجی از نوستالژی می یابد که از اعماق واژه ها سرچشمه می گیرد و او را به بازخوانی برگ هایی از دفتر زندگی خود دعوت می کند. عبیدی با زبانی لطیف، حسرت گذشته های شیرین و گاه سخت را به تصویر می کشد، گذشته ای که هرچند رفته، اما هنوز در تار و پود جان ما زنده است.

رنج، اندوه و سختی های زندگی: بازتاب آلام بشری

در کنار نوستالژی، خانه پدری از بیان رنج ها و اندوه های زندگی نیز ابایی ندارد. اشعار عبیدی گاه به بیان بی واسطه مشکلات و چالش های بشری می پردازند. ابیاتی نظیر:

خشم دهر دارد کنون ما را به چنگ
تیرمان بدجوری خورده است به سنگ
بی رمق ضعیف و لاغر پیکرش
هر زمان افزون شود درد تنش
چهره ی نورانی اش ماتم گرفته
ز رنجش خانه رنگ غم گرفته
صورتش پرچین و دستانش چروک
بسته چشمانش نشسته او به سوگ
هستی اش زندانی زندان غم

نشان دهنده مواجهه شاعر با سختی ها و ناامیدی هاست. این تصاویر، تصویری واقع گرایانه از زندگی ارائه می دهند، جایی که انسان گاه در چنگال دهر گرفتار می آید و پیکرش از رنج ها فرسوده می شود. عبیدی با این اشعار، دردی مشترک را به تصویر می کشد که در عمق وجود بسیاری از انسان ها نهفته است و به خواننده حس همراهی در برابر دشواری ها را می بخشد.

امید، همدلی و پشتیبانی: روشنایی در دل تاریکی

اما خانه پدری تنها بازتابی از رنج نیست؛ در کنار اندوه ها، نشانه های امید، همدلی و پشتیبانی نیز در اشعار عبیدی به چشم می خورد. ابیاتی چون هم زبانی های حال واحدی، تبسم های پر از آشنایی، همدلی، همراهی و پشتیبانی، چه خوش بود رابطه ی خودمانی نویدبخش این رویکرد هستند. این اشعار، بر اهمیت روابط انسانی، دوستی ها و همدردی ها تأکید می کنند. در جهانی که گاه خشم دهر ما را به چنگ دارد، همین همدلی هاست که می تواند چراغ امید را روشن نگه دارد و مسیر را برای عبور از روزهای سخت هموار سازد. این بخش ها، به خواننده یادآوری می کنند که حتی در اوج سختی ها نیز می توان به قدرت عشق و همراهی انسان ها تکیه کرد.

مضامین معنوی و اجتماعی: ریشه های ایمان و جامعه

حضور مضامین معنوی و اجتماعی نیز در خانه پدری چشمگیر است. بخش هایی مانند یاد خدا و سلام بر شهیدان نه تنها ابعاد اعتقادی شاعر را نشان می دهند، بلکه بیانگر دغدغه های او نسبت به ارزش های بنیادین جامعه و پاسداشت یاد کسانی هستند که برای آرمان ها فداکاری کرده اند. این مضامین، به اثر عمق می بخشند و آن را از صرفاً یک مجموعه شعر شخصی فراتر می برند؛ خانه پدری به خانه ای تبدیل می شود که روح معنویت و تعهد اجتماعی نیز در آن حضور دارد.

طبیعت و محیط زیست: بازتابی از جهان پیرامون

اگرچه ممکن است اشعار مستقیمی درباره طبیعت به وضوح در گزیده های موجود از رقبا دیده نشود، اما در بسیاری از آثار شاعران معاصر ایرانی، طبیعت به عنوان بستری برای بیان احساسات، نمادی از چرخه زندگی و آینه ای برای بازتاب درون استفاده می شود. در شعر فارسی، عناصر طبیعی مانند کوه، دشت، درخت، و رودخانه اغلب با عواطف انسانی درهم تنیده می شوند. انتظار می رود در اشعار رباب عبیدی نیز، حتی اگر به صورت غیرمستقیم، ردپایی از تعامل شاعر با جهان پیرامون و استفاده از نمادهای طبیعی برای عمیق تر کردن مفاهیم شعری یافت شود، که به غنای بصری و حسی مجموعه می افزاید و خواننده را به تأمل در ارتباط انسان با هستی دعوت می کند.

ویژگی های سبکی و زبان شناختی اشعار عبیدی

بررسی ویژگی های سبکی و زبان شناختی در خانه پدری نشان می دهد که رباب عبیدی با انتخاب های آگاهانه خود، تجربه ای منحصر به فرد از شعر را برای خواننده رقم می زند. سبک او، آمیزه ای از سادگی، صداقت و قدرت تصویرسازی است که به خواننده اجازه می دهد تا بی واسطه با عمق احساسات شاعر ارتباط برقرار کند.

زبان و بیان: سادگی دلنشین و صمیمیت کلام

زبان عبیدی در خانه پدری غالباً ساده و روان است. او از پیچیدگی های زبانی و اصطلاحات نامأنوس پرهیز می کند و می کوشد تا با بیانی صمیمی و نزدیک به زبان محاوره، مفاهیم عمیق را به سادگی منتقل کند. این سادگی، نه به معنای سطحی نگری، بلکه نشانه ای از مهارت شاعر در رساندن پیام با حداقل کلمات است. خواننده هنگام مطالعه اشعار او، حس نمی کند که با متنی رسمی و از خود بیگانه روبرو است، بلکه گویی دوستی قدیمی در حال بازگو کردن دغدغه های قلبی خود است.

این رویکرد، ارتباطی عمیق و بی واسطه میان شاعر و مخاطب ایجاد می کند و به اشعار او حسی از اعتبار و واقعیت می بخشد. استفاده از واژگان روزمره، اشعار را ملموس تر و قابل فهم تر می کند، به طوری که هر کسی، فارغ از میزان آشنایی با ادبیات، می تواند با آن ارتباط برقرار کند و از آن لذت ببرد.

اوزان و فرم ها: تلاقی سنت و نوآوری

با توجه به ترکیب کتاب که شامل اشعار کلاسیک و معاصر است، می توان حدس زد که رباب عبیدی در سروده های خود نیز از تنوع فرمی بهره برده است. اگرچه بخش قابل توجهی از اشعار معاصر فارسی به سمت شعر نو و سپید گرایش دارند، اما حضور اشعار کلاسیک در خانه پدری می تواند نشانه ای از توجه شاعر به اوزان و قالب های سنتی نیز باشد. این تلاقی سنت و نوآوری، به کتاب لایه های بیشتری می بخشد و نشان می دهد که شاعر، هم به ریشه های ادبیات فارسی آگاه است و هم در جستجوی بیان های تازه در فرم های نوین می کوشد. این تنوع در اوزان و فرم ها، از یکنواختی محتوا جلوگیری می کند و تجربه ای غنی تر برای خواننده فراهم می آورد.

تصاویر و استعارات: نقاشی با کلمات

قدرت تصویرسازی و استفاده از آرایه های ادبی در اشعار عبیدی چشمگیر است. او با کلمات، تصاویری زنده و ملموس در ذهن خواننده می آفریند که احساسات را برمی انگیزند و مفاهیم را عمیق تر می کنند. برای مثال، در ابیاتی که به رنج و اندوه اشاره می کند (بی رمق ضعیف و لاغر پیکرش، هر زمان افزون شود درد تنش)، تصاویر جسمی و بصری از ضعف و درد، حس همدردی را به شدت تقویت می کنند. این تصاویر، صرفاً برای زیبایی نیستند، بلکه ابزاری برای انتقال معنا و احساس به صورت کارآمدتر عمل می کنند. استعاراتی که او به کار می برد، هرچند ممکن است پیچیده نباشند، اما به دلیل تازگی و ارتباط مستقیم با مضامین، تأثیرگذاری بالایی دارند و خواننده را به درون دنیای شاعر می کشند.

لحن: از اندوه تا امید

لحن غالب در اشعار خانه پدری متغیر است و این انعطاف، یکی از نقاط قوت اثر محسوب می شود. از لحن غنایی و حسرت آمیز در بخش های نوستالژیک گرفته تا لحن آمیخته با اندوه و رنج در بیان مشکلات، و سپس گذر به لحن امیدوارانه و تأکید بر همدلی و معنویت. این تغییرات لحن، به خواننده اجازه می دهد تا در یک سفر عاطفی کامل، از غم بگذرد و به نور امید برسد. این تغییرات، نمایانگر نگاه واقع بینانه شاعر به زندگی است که در آن، شادی و غم، رنج و امید، همواره در کنار یکدیگر حضور دارند.

تکرار و نمادگرایی: بازتابی از مفاهیم محوری

در اشعار عبیدی، برخی نمادها به طور مکرر ظاهر می شوند که مهمترین آن ها، خود خانه پدری است. این نماد، فراتر از یک بنای ساختمانی، به مکانی برای انباشت خاطرات، ریشه ها، امنیت و هویت تبدیل می شود. تکرار این نماد و مفاهیم مرتبط با آن، به تقویت مضمون اصلی کتاب کمک می کند و آن را در ذهن خواننده ماندگار می سازد. خانه پدری به نمادی از گذشته، اصالت و پیوند با ریشه ها بدل می شود که در هر گوشه ای از این مجموعه شعر، جلوه ای تازه از خود را نشان می دهد و به خواننده احساس تعلق خاطر و آشنایی عمیقی می بخشد.

تحلیل و نقد خانه پدری: نقاط قوت و فرصت ها

کتاب خانه پدری اثر رباب عبیدی، با رویکردی متفاوت و ترکیبی از اشعار معاصر و کلاسیک، جایگاه ویژه ای در میان مجموعه های شعر معاصر فارسی پیدا می کند. این کتاب، نه تنها به دلیل سروده های خود شاعر، بلکه به خاطر چیدمان خاص و هدفمندش، قابل بررسی و تحلیل عمیق است. این اثر را می توان نه تنها یک مجموعه شعر، بلکه یک آلبوم خاطرات و احساسات مشترک دانست که به شیوه ای هنرمندانه گردآوری شده است.

نقاط قوت خانه پدری: اصالت در رویکرد

1. ساختار منحصربه فرد: یکی از بزرگترین نقاط قوت خانه پدری، ترکیب هوشمندانه اشعار خود رباب عبیدی با گزیده ای از آثار سعدی، نظامی، مولوی، حافظ و اشعار عامیانه است. این رویکرد، به کتاب عمق و اصالت می بخشد و نشان می دهد که ادبیات، جریانی پیوسته از گذشته تا کنون است. این ترکیب، خواننده را به یک سفر زمانی دعوت می کند و از او می خواهد که به ریشه های فرهنگی و ادبی خود بازگردد.
2. صدای صمیمی و قابل درک: اشعار عبیدی با زبانی ساده، روان و صمیمی نوشته شده اند. این سادگی، نه تنها مانعی برای عمق نیست، بلکه به خواننده اجازه می دهد تا به راحتی با مفاهیم و احساسات شاعر ارتباط برقرار کند. لحن تجربه محور و روایت گونه، حس همراهی و نزدیکی را در خواننده ایجاد می کند.
3. پرداختن به مضامین عمیق انسانی: عبیدی به زیبایی به مضامینی چون نوستالژی، رنج، امید، همدلی و معنویت می پردازد. این مضامین جهانی هستند و هر خواننده ای می تواند با آن ها همذات پنداری کند. توانایی شاعر در بیان این احساسات به شیوه ای که هم واقع گرا باشد و هم الهام بخش، از دیگر نقاط قوت اثر است.
4. ایجاد حس تعلق و ریشه: مفهوم خانه پدری به عنوان یک نماد محوری، حس عمیق تعلق به گذشته، ریشه ها و هویت را در خواننده تقویت می کند. این کتاب، گویی خانه ای امن است که در آن می توان به بازخوانی خاطرات و ارزش های خانوادگی پرداخت.

فرصت ها و جایگاه بهبود: چشم اندازهای تازه

در تحلیل این اثر، می توان به چند نکته برای افزایش غنای آن اشاره کرد که البته به معنای نقد تخریبی نیست، بلکه چشم اندازهایی برای آینده است:

• عمق بخشیدن به تحلیل و نقد: اگرچه این کتاب گزیده ای از اشعار را شامل می شود، اما ارائه نقدهای تحلیلی عمیق تر از سوی منتقدان، می تواند به روشن تر شدن جایگاه دقیق آن در شعر معاصر کمک کند و لایه های پنهان تری از اشعار را آشکار سازد.
• تبیین بیشتر دلیل ترکیب: هرچند این مقاله به دلیل احتمالی ترکیب اشعار معاصر و کلاسیک پرداخته، اما می توان در مقدمه خود کتاب یا در نقدهای آتی، توضیحات بیشتری از سوی ناشر یا شاعر در مورد فلسفه این چیدمان ارائه شود تا مخاطب با درک عمیق تری وارد این خانه شود.
• معرفی جامع تر شاعر: برای مخاطبان عمومی و پژوهشگران، دسترسی به اطلاعات جامع تر درباره زندگی و مسیر ادبی رباب عبیدی می تواند به درک بهتر جهان بینی او و جایگاه اشعارش کمک کند.

خانه پدری به عنوان یک اثر ارزشمند، گامی مهم در حفظ و بازتعریف ارزش های ادبی و فرهنگی در دنیای امروز است. این مجموعه، دعوتی است برای بازگشت به خود، به ریشه ها و به آنچه در عمق وجود هر انسانی، از گذشته تا کنون، جاری و ساری بوده است.

راهنمای دسترسی به کتاب خانه پدری: چگونه این مجموعه را بخوانیم؟

پس از سفر به دنیای پر از احساس خانه پدری و آشنایی با لایه های پنهان آن، طبیعی است که علاقه به مطالعه کامل این اثر در خواننده برانگیخته شود. این مجموعه شعر ارزشمند، توسط انتشارات اندیشه طلایی در سال ۱۳۹۷ منتشر شده است. رباب عبیدی و ناشر، کوشیده اند تا این اثر را به دست علاقه مندان برسانند و امکان مطالعه آن را فراهم آورند.

برای دسترسی قانونی به کتاب خانه پدری و حمایت از حقوق مؤلف و ناشر، می توانید به پلتفرم های قانونی عرضه کتاب های الکترونیک و صوتی مراجعه کنید. بسیاری از این پلتفرم ها امکان دانلود نسخه الکترونیک (PDF) یا دسترسی به هزاران کتاب دیگر را از طریق اپلیکیشن های خود فراهم می آورند. با نصب این اپلیکیشن ها بر روی موبایل، تبلت یا رایانه، دنیایی از کتاب ها در دستان شما قرار می گیرد و می توانید در هر زمان و مکانی، از مطالعه خانه پدری و دیگر آثار ادبی لذت ببرید.

حمایت از خرید نسخه های قانونی کتاب، نه تنها به پایداری صنعت نشر کمک می کند، بلکه راهی برای قدردانی از زحمات نویسندگانی چون رباب عبیدی است که با خلق آثار ارزشمند، به غنای فرهنگ و ادبیات ما می افزایند. این انتخاب، تضمین می کند که شاعران و نویسندگان بتوانند با آرامش خاطر به خلق آثار بیشتری بپردازند و خوانندگان نیز از محتوای باکیفیت و اصیل بهره مند شوند.

نتیجه گیری: خانه پدری در آیینه کلمات

خانه پدری اثر رباب عبیدی، بیش از یک مجموعه شعر، گویی یک آلبوم پر از احساس و خاطره است که در هر ورق آن، بخشی از روح جمعی و فردی جامعه ایرانی به تصویر کشیده شده است. این کتاب با ساختار یگانه اش که اشعار معاصر شاعر را در کنار گنجینه های کلاسیک و ترانه های بومی قرار داده، نه تنها پلی میان نسل ها و سبک ها می زند، بلکه حس عمیقی از پیوستگی و ریشه داری را در خواننده زنده می کند. مفهوم خانه پدری در این مجموعه، نمادی از اصالت، نوستالژی، رنج های دیرین، و امیدهای همیشگی است که در تار و پود کلمات شاعر تنیده شده اند.

رباب عبیدی با زبانی صمیمی و بی پیرایه، به دغدغه های مشترک انسانی می پردازد و از رنج و اندوه تا همدلی و معنویت را با بیانی شیوا به تصویر می کشد. قدرت تصویرسازی و لحن انعطاف پذیر او، خواننده را در یک سفر عاطفی غنی همراهی می کند و به او اجازه می دهد تا نه تنها اشعار را بخواند، بلکه آن ها را زندگی کند و بخشی از وجود خود را در آینه واژگان شاعر بیابد. خانه پدری یادآوری می کند که شعر، می تواند خانه ای برای روح باشد؛ مکانی امن که در آن می توانیم با گذشته خود آشتی کنیم، از حال لذت ببریم و به آینده امیدوار باشیم.

این اثر، نمونه ای درخشان از شعر معاصر فارسی است که هم به سنت وفادار است و هم در پی بیان های تازه می کوشد. مطالعه خلاصه کتاب خانه پدری ( نویسنده رباب عبیدی ) تنها طعم کوچکی از این خانه وسیع است. برای تجربه کامل این سفر پربار و لمس عمق احساسات و اندیشه های شاعر، خواندن کامل این مجموعه به همه علاقه مندان به ادبیات فارسی، به ویژه شعر معاصر، اکیداً توصیه می شود. این خانه منتظر شماست تا با هر بیت، دریچه ای نو به سوی قلب و روح خود بگشایید.